Jestem bardzo drożdżówkowa. Śmiało mogę powiedzieć, że krąży we mnie jakiś procent drożdżówkowej krwi. Już samo przygotowywanie drożdżowego ciasta to swoista forma terapii. Można się wyżyć, pozbyć złych emocji przy ręcznym zagniataniu. A potem rozbudzić pozytywne uczucia przy nadziewaniu słodkich bułeczek i doglądaniu jak one są ładnie rosną. Lubię drożdżówki,