Tęsknota budzi się do życia gdy stukające o podłogę pazurki słychać jedynie w głowie a mokre fafle zostawiają plamy na czystych spodniach tylko we wspomnieniach. Niemy krzyk smutku, bezsilności i osobistego bólu jest przeraźliwie głośny, choć jego skalę są w stanie ogarnąć tylko Ci, którzy słyszeli ten wrzask w sobie.