Żyję. Żyję muzyką, wyobrażeniami. Przeszłością, która przenika przez wszystko, zakrada się do snów, teraźniejszości, przyszłości, zniekształca ich obraz. Nie chcę wypuścić jej z objęć. Żyję płytkimi relacjami, krótkimi rozmowami. Podenerwowaniem. Nie- byciem sobą. Żyję jakby obok, izolując się od siebie, bo tak łatwiej.
Już oduczyłam