Wychodzę przed północą na balkon.
W lekkiej pidżamie, w ciemności, w zimnie.
Kilka płatków śniegu opada tak powoli. Nigdzie im się przecież nie spieszy.
Niebo rozgwieżdżone jak nigdy, a może jak zawsze, tylko nie zwracałam na to uwagi.
Przez mgłę swojego oddechu próbuję rozpoznać konstelacje.
Zawsze marzyłam o balkonie. Marzenia